แพทย์ภายใน Gail Povar มีผู้ป่วยหญิงจำนวนมากที่กำลังเข้าเว็บตรงสู่วัยหมดประจำเดือน บางคนมีช่วงเวลาที่ยากลำบากกว่าคนอื่นๆ ผู้หญิงหลายคนที่มีเรื่องราวคล้ายคลึงกันโดดเด่นในใจของเธอ แต่ละคนมาที่ Silver Spring, Md. ของ Povar สำนักงานภายในหนึ่งหรือสองปีหลังจากที่เธอหยุดประจำเดือน บ่นว่าร้อนวูบวาบบ่อยๆ และนอนหลับไม่สนิทในตอนกลางคืน “พวกเขารู้สึกเหนื่อยตลอดเวลา” Povar กล่าว “ความสุขได้หายไป”
และพวกเขาทั้งหมด “มั่นใจอย่างยิ่งว่าพวกเขาจะไม่ใช้ฮอร์โมนทดแทน”
เธอกล่าว แต่ผู้หญิงไม่มีปัจจัยเสี่ยงที่จะแยกการรักษาตามอาการด้วยฮอร์โมน ดังนั้น Povar จึงแนะนำให้ผู้หญิงลองใช้ฮอร์โมนบำบัดเป็นเวลาสองสามเดือน “ถ้าคุณรู้สึกดีขึ้นจริง ๆ และมันสร้างความแตกต่างอย่างมากในชีวิตของคุณ คุณและฉันสามารถตัดสินใจได้ว่าเราจะดำเนินต่อไปนานแค่ไหน” Povar บอกพวกเขา “และถ้ามันไม่สร้างความแตกต่างให้กับคุณ หยุดมันซะ”
ในการนัดหมายเพื่อติดตามผล ผู้หญิงเหล่านี้ทั้งหมดมีปฏิกิริยาในลักษณะเดียวกัน Povar เล่า “พวกเขาเดินเข้ามาอย่างยิ้มแย้มแจ่มใสอย่างเต็มที่และพูดว่า ‘ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันไม่ได้ทำสิ่งนี้เมื่อปีที่แล้ว ชีวิตของฉัน! ฉันได้ชีวิตของฉันกลับคืนมา’ ”
นั่นไม่ได้หมายความว่า Povar กล่าวว่าเธอกำลังผลักดันการทดแทนฮอร์โมนในผู้ป่วย “แต่มันควรจะอยู่บนโต๊ะ” เธอกล่าว “มันควรจะเป็นส่วนหนึ่งของการสนทนา”
การบำบัดด้วยฮอร์โมนทดแทนทำให้ผู้หญิงวัยหมดประจำเดือน
หลายคนและแพทย์ต้องล้มเลิกความตั้งใจ ในปี 2545 นั่นเป็นช่วงที่การศึกษาด้านสุขภาพของสตรีหยุดทำงานตั้งแต่เนิ่นๆ หลังจากการทบทวนข้อมูล เผยแพร่ผลลัพธ์ที่เชื่อมโยงการรักษาด้วยฮอร์โมนทั่วไปกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของมะเร็งเต้านม โรคหัวใจ และหลอดเลือดในสมองแตก และลิ่มเลือด การทดลองนี้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการหลายแง่มุมที่เรียกว่า Women’s Health Initiative หรือ WHI มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของการบำบัดด้วยฮอร์โมนในการลดความเสี่ยงของโรคหัวใจและภาวะอื่นๆ ในสตรีอายุ 50 ถึง 79 ปี ไม่ใช่การศึกษาเกี่ยวกับการรักษาด้วยฮอร์โมน เพื่อรักษาอาการวัยทอง
แต่ความแตกต่างกันนิดหน่อยนั้นหายไปในการรายงานผลการศึกษา ซึ่งอธิบายในตอนนั้นว่าเป็น “กระสุนระเบิด” ซึ่งเป็นการเรียกร้องให้เลิกใช้ฮอร์โมนบำบัดทันที สตรีและแพทย์ในสหรัฐฯ รับฟังการเรียกร้องดังกล่าว การศึกษาด้านสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา ในปี 2555 พบว่าการใช้ลด น้อยลง : การบำบัดด้วยฮอร์โมนในช่องปากซึ่งถ่ายโดยผู้หญิงประมาณ 22 เปอร์เซ็นต์ในสหรัฐอเมริกาอายุ 40 ปีขึ้นไปในปี 2542-2543 มีสตรีน้อยกว่า 12 เปอร์เซ็นต์ในปี 2546-2547 หกปีต่อมาจำนวนผู้หญิงที่ใช้ฮอร์โมนบำบัดในช่องปากลดลงต่ำกว่า 5 เปอร์เซ็นต์
ฮอร์โมนตัวช่วย
เอสโตรเจนซึ่งส่วนใหญ่ผลิตโดยรังไข่มีผลดีทั่วร่างกายในสตรีวัยก่อนหมดประจำเดือน ระดับลดลงเมื่อผู้หญิงใกล้หมดประจำเดือน
ค. ช้าง
ที่มา: E. Morselli et al / Nature Reviews ต่อมไร้ท่อวิทยา2017
ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพสตรีกล่าวว่าถึงเวลาแล้วที่สาธารณชนและบุคลากรทางการแพทย์จะต้องทบทวนมุมมองของตนเกี่ยวกับการบำบัดด้วยฮอร์โมน การวิจัยในช่วงห้าปีที่ผ่านมา รวมถึงการติดตามผลระยะยาวของสตรีใน WHI ได้ชี้แจงความเสี่ยง ประโยชน์ และอายุในอุดมคติสำหรับการบำบัดด้วยฮอร์โมน องค์กรทางการแพทย์ รวมถึงสมาคมต่อมไร้ท่อในปี 2558และสมาคมวัยหมดประจำเดือนในอเมริกาเหนือในปี 2560ได้ออกคำแนะนำฉบับปรับปรุง ข้อความโดยรวมคือการบำบัดด้วยฮอร์โมนมีประโยชน์มากกว่าความเสี่ยงในการบรรเทาอาการวัยหมดประจำเดือนในสตรีที่มีสุขภาพดีส่วนใหญ่ในช่วงอายุที่เฉพาะเจาะจง: ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 60 ปีหรือภายใน 10 ปีหลังจากหยุดมีประจำเดือน
JoAnn Pinkerton กรรมการบริหารของ North American Menopause Society และนรีแพทย์ที่เชี่ยวชาญเรื่องวัยหมดประจำเดือนที่ University of Virginia Health System ในเมืองชาร์ลอตส์วิลล์ กล่าวว่า “สตรีรุ่นหนึ่งพลาดการรักษาที่มีประสิทธิภาพเนื่องจากข้อมูลที่ผิด ถึงเวลาแล้วที่จะก้าวไปไกลกว่าปี 2545 เธอกล่าวและสนทนาตาม “สิ่งที่เรารู้ตอนนี้”เว็บตรง / บาคาร่าเว็บตรง
