สัตว์หลายชนิดก็ประสบความเจ็บปวดเช่นกันเว็บสล็อตออนไลน์ Matthew Leach นักวิทยาศาสตร์ด้านพฤติกรรมและสวัสดิการแห่งมหาวิทยาลัยนิวคาสเซิลในอังกฤษกล่าวว่าความเจ็บปวดมีสององค์ประกอบ ส่วนประกอบหนึ่งคือทางกายภาพ เพียงแค่ประกอบด้วยการกระตุ้นตัวรับความรู้สึก เซลล์ประสาทที่ยิงหรือลักษณะทางสรีรวิทยาอื่น ๆ เช่น ท่อประปาของความเจ็บปวด คุณสามารถพูดได้ สัตว์ตอบสนองด้วยปฏิกิริยาสะท้อนกลับหรือการตอบสนองที่เรียนรู้พื้นฐาน ไม่จำเป็นต้องมีสติสัมปชัญญะ
อีกองค์ประกอบหนึ่งคืออารมณ์ ซึ่งวัดได้ยากกว่าเพราะแสดงออกในพฤติกรรม
ที่ซับซ้อนมากขึ้น ตัวอย่างเช่น หนูที่ชอบอุณหภูมิแวดล้อมสูงกว่าห้องแล็บวิจัยส่วนใหญ่ถึง 10 องศาเซลเซียส สร้างรังที่ซับซ้อนในกรงที่ช่วยควบคุมอุณหภูมิของร่างกาย เมื่อสัตว์อยู่ในความเจ็บปวดหรือความทุกข์ ความสามารถในการสร้างรังของพวกมันจะแตกสลาย
การแสดงออกทางสีหน้าเป็นวิธีที่ตรงกว่าในการประเมินความเจ็บปวดหรือความทุกข์ประเภทอื่นๆ ในสัตว์ Leach กล่าว ทีมแล็บของเขาและคนอื่นๆ ได้ระบุการแสดงออกที่หลากหลายในสายพันธุ์ต่างๆ มากกว่าโหล ตั้งแต่หนูไปจนถึงม้า ด้วยการฝึกฝนน้อยกว่า 30 นาที ผู้คนสามารถเรียนรู้ที่จะเห็นสีหน้าของสัตว์ได้อย่างถูกต้อง Leach กล่าว
ใบหน้าเหล่านั้นสามารถเปิดเผยได้มากกว่าความเจ็บปวด การใช้อัลกอริธึมปัญญาประดิษฐ์ในการสแกนวิดีโอของใบหน้าของเมาส์นักวิจัยได้ระบุอารมณ์ทั้งหมด — ความสุข ความขยะแขยง ความกลัว — เข้ารหัสในความเอียงของหูหรือความโค้งของจมูก ( SN: 5/9/20 & 5/ 23/20 น. 16 ). “เรายังคงอยู่ในวัยเด็กที่จะเข้าใจว่าการแสดงออกทางสีหน้ากำลังบอกอะไรเราอยู่มาก” ลีชกล่าว
นักวิจัยมักจะอนุมานได้จากพฤติกรรมของสัตว์ที่มีความเจ็บปวด Leach
กล่าว แต่การอนุมานเกี่ยวกับสัตว์ที่แตกต่างจากเรามากนั้นท้าทายกว่า ยกตัวอย่างปลาหมึก สมองสามแฉกของพวกมัน “อยู่ไกลจากสัตว์มีกระดูกสันหลังมากที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้” เขากล่าว ระยะวิวัฒนาการนั้นอาจหมายถึงหมึกพิมพ์ตอบสนองต่อสิ่งเร้าต่างกัน
ในการตรวจสอบคำถามนั้น Robyn Crook นักประสาทวิทยาที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐซานฟรานซิสโก ได้ใช้การเรียนรู้เพื่อแสดงให้เห็นว่าในความเป็นจริงหมึกพิมพ์อาจประสบกับองค์ประกอบทางอารมณ์ของความเจ็บปวดรายงานผลในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2021 ในiScience ขั้นแรก เธอปล่อยปลาหมึกลงในกล่องที่มีสามห้อง และปลาหมึกแต่ละตัวจะดึงดูดไปยังห้องที่ต้องการโดยธรรมชาติ
รูปถ่ายของปลาหมึกข้างกล่องสามห้อง
ปลาหมึกยักษ์ตัวนี้สำรวจกล่องสามห้องระหว่างการทดลองซึ่งพบว่าหมึกนั้นหลีกเลี่ยงสถานที่ที่พวกมันเคยประสบกับความรู้สึกเจ็บปวด การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าสัตว์อาจประสบและจดจำความเจ็บปวดได้ในระดับอารมณ์
ร.ครุก
จากนั้นครุกก็ฉีดยาสัตว์ด้วยน้ำเกลือ ยากระตุ้นที่เจ็บปวดเล็กน้อย (การฉีดกรดอะซิติกใต้ผิวหนัง สารอะเซอร์บิกในน้ำส้มสายชู) หรือกรดที่เจ็บปวดพร้อมกับยาบรรเทาปวด จากนั้นเธอก็นำสัตว์ที่ฉีดด้วยกรดอะซิติกเข้าไปในห้องที่พวกมันชอบมากที่สุด และสัตว์ที่ฉีดด้วยกรดอะซิติกและยาแก้ปวดเข้าไปในห้องที่พวกเขาชอบน้อยที่สุด แนวคิดคือการอนุญาตให้หมึกเชื่อมโยงกับความรู้สึกของพวกเขากับห้อง Crook อธิบาย
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา หลังจากที่แรงกระตุ้นอันเจ็บปวดหมดไป ครูกก็ปล่อยให้สัตว์สำรวจทั้งสามห้องอีกครั้ง หมึกยักษ์ที่โดนยิงที่เจ็บปวดนั้นหลีกเลี่ยงห้องที่พวกมันต้องการในตอนแรก โดยบอกว่าพวกมันเกี่ยวข้องกับความเจ็บปวด ผู้ที่ได้รับยาฉีดตอนนี้ชอบห้องที่พวกเขาไม่ชอบในตอนแรก โดยบอกว่าพวกเขาเชื่อมโยงกับการบรรเทาความเจ็บปวด การจับคู่ประสบการณ์เชิงลบของพวกเขาในห้องกับประสบการณ์ในภายหลังต้องใช้ “การเดินทางข้ามเวลาทางจิต” ที่บ่งบอกถึงการรับรู้ทางอารมณ์ Crook กล่าว ไม่ใช่ทุกคนที่เห็นด้วยกับการตีความนี้ “เป็นเรื่องยากมากที่จะสร้างหลักฐานที่น่าเชื่อถือเกี่ยวกับสภาวะทางอารมณ์ในสัตว์ที่แตกต่างจากเรามาก” เธอกล่าว อย่างน้อยก็ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าสมมติฐานของเรามีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเป็นศูนย์กลางอย่างไรเว็บสล็อต
